ลักษณะการเรียนรู้ของเด็กเล็ก

                เด็กเล็กเรียนรู้ตามวัย     ซึ่งมีลักษณะการเรียนรู้สำคัญต่างๆพอจะกล่าวได้ดังนี้
           
            1  การเล่น  ถือเป็นการเรียนรู้ที่สำคัญของเด็กเล็ก
            2  ภาษาที่ใช้กับเด็กต้องเป็นภาษาที่ง่ายต่อการเข้าใจ    ไม่ซับซ้อน  วกวน  โดยที่จะต้องเป็นสิ่ง
ที่ตรงไปตรงมา
            3  สิ่งที่นำมาให้เด็กเรียนรู้ควรเป็นรูปธรรม  ในการเรียนรู้เด็กจะต้องใช้ประสาทสัมผัสทั้ง 5
            4  ประสบการณ์ต่างๆ   คือแหล่งเรียนรู้ของเด็ก   ถ้าประสบการณ์ที่เด็กได้รับมีการดูแล  และสนับสนุนจากผู้ใหญ่ที่เหมาะสม  จะทำให้ประสบการณ์นั้นๆ  มีคุณค่าต่อการเรียนรู้ของเด็ก
            5  เด็กเรียนรู้จากการเอาตนเองเป็นศูนย์กลาง
             ลักษณะการเรียนรู้ดังกล่าว   ผู้ใหญ่ต้องเข้าใจและนำความรู้นี้ไปจัดประสบการณ์เพื่อพัฒนา

ให้เด็กเกิดการเรียนรู้ที่มีคุณภาพอย่างแท้จริง

การเล่นของเด็กอายุ 4-5 ปี

               เด็กอายุ   4-5 ปี  พัฒนาการการเล่นของเขา จะเป็นการเล่นที่มีกฎเกณฑ์มากขึ้น  มีแบบแผน
รู้จักการเล่นกับเพื่อน  มีการเล่นเป็นกลุ่ม  ต้องการเล่นกับเพื่อน การเล่นที่พัฒนาเป็นอย่างมากในวัยนี้
คือการเล่นตามจินตนาการ มีการแบ่งเพศในการเล่น  เป็นเด็กผู้หญิง ผู้ชาย  การเล่นจะช่วยกันกำหนดบทบาทและหน้าที่ในการเล่น เช่น  การเล่นเป็นแม่ค้า  เป็นครูนักเรียน  การเล่นเป็นคนขายของ  ฯลฯ
การเล่นดังกล่าวจะกำหนดบทบาท  กำหนดการพูด  กำหนดสถานการณ์    สำหรับเด็กวัยนี้  ชอบทำกิจกรรมที่เกิดจากการเคลื่อนไหวของกล้ามเนื้อใหญ่ แขน  ขา  เช่น  การวิ่ง  กระโดด  เดิน ปีน  ป่าย ฯลฯ  เด็กสามารถกระโดดด้วยขาข้างเดียวได้  สามารถเดินบนไม้กระดานแผ่นเดียวได้  สามารถเดินตามเส้นรอบวงได้โดยไม่ออกนอกเส้น  เดินขึ้นลงบันไดโดยการสลับขาได้    วิ่งแล้วสามารถหยุดได้ท้นทีที่ต้องการ   วิ่งกลับตัวได้อย่างคล่องแคล่ว    เป็นต้น   เมื่อเข้าใจพัฒนาการเล่นของเด็กวัยนี้แล้ว

ผู้ใหญ่ควรทำการส่งเสริมการเล่นของเด็กให้เกิดคุณค่ามากที่สุด 

เล่น เรียนรู้ ของเด็กปฐมวัย

           การให้เด็กได้เล่น   โดยมีผู้ใหญ่  ไม่ว่าจะเป็นครู  พ่อแม่  ผู้ปกครอง  คอยดูแล  สนับสนุนและส่งเสริม  คอยจัดสภาพแวดล้อมและบรรยากาศ  มีจุดประสงค์เพื่อพัฒนาเด็กทั้งสี่ด้านแล้ว   การเล่นจะมีคุณค่า  และเป็นประโยชน์กับเด็กอย่างมหาศาล   อย่าเคร่งเครียดและบังคับให้เด็กเรียนแบบเด็กโต 
เด็กเล็กจะเรียนรู้จากการเล่น  และจากการที่เขาได้กระทำ  ในสิ่งที่เด็กมีความสุขและมีความเพลิดเพลิน
สมองของเด็กพร้อมที่จะรับและได้เรียนรู้  เมื่อใดที่เด็กเครียด สมองจะปิดการเรียนรู้  ดังนั้นจึงไม่มีประโยชน์ที่จะให้เด็กเรียนรู้ทั้งๆที่เขามีความเครียด  เพราะจะเป็นการเสียเวลาเป็นอย่างยิ่ง     อย่างเช่น 
มีงานวิจัย  ในเรื่องการเริ่มเขียนของเด็กที่ว่า การพัฒนาการเชื่อมโยงของนิวโรน  จะช่วยเพิ่มทักษะด้านการเขียน    การให้เด็กได้เล่นขีดเขี่ย   การได้ดูตัวหนังสือ ได้จับต้องตัวพยัญชนะที่ทำเป็นสื่อให้เด็กได้เล่น  ลักษณะของตัวอักษะแต่ละตัว  จะถูกบันทึก เก็บและสะสมไว้  หลังจากนั้นจึงค่อยๆมา ปะติดปะต่อกันเป็น คำ  และพัฒนาเป็นประโยค และข้อความในโอกาสต่อไป  โดยสมองจะสร้างเครือข่าย ของ

นิวโรน  (เซลล์ประสาท) อย่างเช่นเรื่องของคำ ในสมองของเด็กจะจัดระเบียบ  การเคลื่อนไหวทุกอย่างซึ่งทำให้เด็กเขียนคำคำหนึ่งได้อย่างคล่องมือและอัตโนมัติ   เป็นต้น