ฝึกการมีวินัยในตนเองให้กับเด็กปฐมวัย

        การมีวินัยในตนเองเป็นพฤติกรรมที่เด็กสามารถควบคุมพฤติกรรมและอารมณ์ของตนเองได้อย่างเหมาะสมในการอยู่ร่วมกับผู้อื่นและปฏิบัติตนอย่างมีเหตุผล เด็กปฐมวัยสามารถพัฒนาได้อย่างต่อเนื่องพฤติกรรมที่สามารถฝึกได้มีดังนี้
       - หยุดเล่นหรือทำกิจกรรมทันทีที่ได้ยินสัญญาณหมดเวลา
       - ทำกิจกรรมเสร็จภายในเวลาที่กำหนด
       - ทำกิจกรรมแต่ละขั้นตอนตามกำหนดเวลา และข้อตกลง
       - เก็บสื่อ อุปกรณ์ ของใช้ทันทีเมื่อได้ยินสัญญาณหมดเวลา
       - อดทนอดกลั้นจนกว่าจะถึงโอกาสของตนเอง
       - ยอมรับความคิดเห็นของเพื่อน
       - เล่นและทำกิจกรรมร่วมกับผู้อื่นได้
       - ช่วยเหลือ แบ่งปันสื่อ อุปกรณ์ของใช้โดยไม่แย่งกัน
       - ดูแลรักษาของใช้ให้อยู่ในสภาพเรียบร้อย
       พฤติกรรมดังกล่าวเป็นตัวอย่างซึ่งครูปฐมวัยสามารถที่จะฝึกให้เด็กมีวินัยในตนเองได้อย่างมีคุณภาพ

กิจกรรมที่ควรทำต่อเนื่องจากการเล่านิทาน

                การเล่านิทานเป็นกิจกรรมที่มีคุณค่าและมีประโยชน์ต่อการเรียนรู้ของเด็กปฐมวัยเป็นอย่างยิ่ง
สำหรับกิจกรรมที่ควรทำต่อเนื่องจากการเล่านิทานนั้น ผู้ใหญ่ควรเลือกทำให้สอดคล้องและเหมาะสมกับเด็กและสถาน

การณ์ต่างๆดังนี้
               - การตั้งชื่อเรื่องนิทานที่ฟัง
               - ถาม-ตอบจากเรื่องที่ฟัง
               - อภิปรายเกี่ยวกับทบาทของตัวละครในนิทาน
               - แสดงบทบาทสมมติตามเรื่องราวของนิทานที่ได้ฟัง
               - ให้เด็กแต่งนิทานต่อเนื่องจากเรื่องเดิมที่ฟัง
               - วาดภาพ ระบายสี
               - ปั้น ฉีก ปะ ตัวละครในนิทาน
               - วาดภาพตอนที่ประทับใจที่สุด
               ฉะนั้นครูและนักเรียนควรร่วมกันเลือกทำกิจกรรมดังกล่าวต่อเนื่องจากการเล่านิทาน

รูปแบบการเล่านิทานให้กับเด็กปฐมวัย

           ผู้ใหญ่สามารถเล่านิทานให้กับเด็กปฐมวัยได้อย่างหลากหลายรูปแบบทั้งนี้ขึ้นอยู่กับความพร้อมและปัจจัยต่างๆที่เอื้ออำนวยให้กับผู้เล่า ซึ่งนิทานมีคุณค่าต่อการเรียนรู้ของเด็กเป็นอย่างมาก รูปแบบของการเล่านิทานมีดังนี้
          - การอ่านจากหนังสือนิทาน
          - การเล่าด้วยปากเปล่าโดยการเล่าที่อาศัยคำพูดและน้ำเสียง ไม่ใช้สื่อประกอบการเล่าซึ่งต้องอาศัยศิลปะในการเล่าของผู้เล่าเป็นอย่างมาก
          - การเล่าประกอบภาพ เช่น ภาพโปสเตอร์ ภาพจากหนังสือ ภาพวาด ภาพเคลื่อนไหวต่างๆ
          - การเล่าประกอบท่าทาง ท่าทางที่ใช้ประกอบการเล่านิทานอาจเป็นท่าทางของผู้เล่า ท่าทางแสดงร่วมของเด็ก ได้แก่การทำหน้าตา การแสดงท่าทางทางกายหรือการเล่นนิ้วมือ
          - การเล่าประกอบเสียง เช่น เสียงเพลง เสียงดนตรี  เพื่อสร้างบรรยากาศให้ตี่นเต้นและติดตาม
          - การเล่าประกอบอุปกรณ์ หรือสิ่งประดิษฐ์ที่ผู้เล่าทำขึ้นเอง เช่่น หน้ากาก หุ่นมือ หุ่นชัก หุ่นเชิด อุปกรณ์เหล่านี้จะทำให้เด็กมีความสุขสนุกสนานและเพลิดเพลิน
          รูปแบบการเ่ล่านิทานที่กล่าวนี้ผู้เล่าสามารถเลือกใช้ได้ตามความเหมาะสมและตามความต้องการที่จะให้เกิดประโยชน์ต่อเด็กมากที่สุด

     

การจัดประสบการณ์เพื่อส่งเสริมภาษาให้กับเด็กปฐมวัย

            การพัฒนาการทางภาษานั้นเป็นการพัฒนาความสามารถในการใช้ภาษาติดต่อสื่่อสารกัน ซึ่่งมีการพัฒนาอย่างรวดเร็วและต่อเนื่องในช่วงปฐมวัย ผู้ใหญ่จะต้องส่งเสริมและสนับสนุนตามปัจจัยที่มีอยู่ในเด็กแต่ละคน แนวทางการส่งเสริมภาษาในเด็กมีดังนี้
           - จัดเตรียมหรือหาสื่อเพื่อให้เด็กมีพัฒนาการด้านการฟัง พูด อ่านและเขียน
           - ด้านการฟังควรใช้สื่อที่มีเสียง การเล่านิทานคำคล้องจอง เพลงกล่อมเด็ก การเล่นตามคำสั่ง
           - ด้านการพูดควรเป็นสื่อที่เด็กเคยมีประสบการณ์มาก่อนโดยนำมาจัดในรูปของการสนทนา การเล่าเรื่อง การเล่านิทาน การแสดงละคร
           - ด้านการอ่านควรเป็นสื่อที่เป็นภาพ หนังสือภาพ ตัวอักษรที่ทำด้วยกระดาษแข็ง พลาสติก หรือไม้
           - ด้านการเขียนควรเป็นสื่อที่เป็นดินหรือแป้งสำหรับปั้น การประดิษฐ์ การวาดภาพ การระบายสี
การฉีก การปะ
           นอกจากการจัดประสบการณ์ให้เด็กด้วยการใช้สื่อดังกล่าวแล้วการพัฒนาความสามารถด้านภาษายังต้องมีการจัดสภาพแวดล้อมที่เอื้อต่อเด็กอีกด้วย