การเล่นสร้างเสริมพื้นฐานให้กับชีวิตเด็ก

                  เราคงไม่ปฏิเสธว่าการเล่นในเด็กปฐมวัยเป็นการเรียนรู้ของเด็ก ซึ่งผู้ใหญ่บางคนถ้าไม่เข้าใจแล้วจะเห็นว่าการเล่นทำให้เสียเวลาในการเรียนรู้หรือการเรียน ตรงนี้ต้องทำความเข้าใจให้ดี ยิ่งปัจจุบันเราส่วนใหญ่เน้นในเรื่องของความเป็นเลิศทางวิชาการ พ่อแม่ ผู้ปกครองจะให้ลูกหลานกวดวิชาตั้งแต่ในระดับอนุบาลเสียด้วยซ้ำ เด็กจึงไม่มีเวลาในการเล่น เอาเวลาไปเรียนวิชาการหรือกวดวิชาอย่างเอาเป็นเอาตายหรืออย่างเป็นทางการตามที่ผู้ใหญ่ต้องการ เด็กจึงเป็นผู้ที่น่าสงสาร มีงานวิจัยมากมายเกี่ยวกับประโยชน์ของการเล่น ประการแรกคือช่่วยพัฒนาด้านกายภาพ การเล่นทำให้เด็กได้พัฒนาความแข็งแรงของร่างกาย ความเจริญเติบโต ด้านอารมณ์-จิตใจ ทำให้เด็กได้เกิดคุณธรรมด้านความอดทนรอคอย
ความเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ การมีระเบียบวินัย ความโอบอ้อมอารี ด้านสังคมได้เรียนรู้ในเรื่องการต้องเข้าคิว

การรู้ลำดับก่อน-หลัง และด้านสติปัญญการเล่นทำให้เด็กได้เกิดจินตนาในการเล่น ตลอดจนความคิดสร้างสรรค์ การแก้ปัญหาในการเล่นเมื่อเกิดขึ้นก่อนเล่น ขณะเล่นและหลังการเล่น เป็นต้น ดังนั้นการเล่นของเด็กมีความสำคัญเป็นอย่างยิ่ง ผู้ใหญ่ไม่ว่าครู พ่อแม่ ผู้ปกครองต้องเป็นผู้ที่คอยจัดการให้เด็กได้เล่นอย่างสมดุลเพื่อให้เกิดประโยชน์ต่อเด็กของเรา