วิธีการประเมินความพร้อมทางภาษาของเด็กเล็กๆที่ทำให้เห็นพัฒนาการของเด็กนั้นคือการสังเกตพฤติกรรมการใช้ภาษาของเด็กในสถานการณ์ต่างๆ หรือการที่เด็กได้ปฏิบัติกิจกรรมขณะทำงานหรือในเวลาที่เด็กเล่น การสังเกตที่แม่นยำคือการสังเกตพฤติกรรมเด็กโดยเด็กไม่รู้ตัว อย่างการสังเกตการออกเสียงพูด ครูควรสังเกตว่าเด็กออกเสียงพูดได้ชัดเจนหรือไม่ เด็กใช้คำศัพท์ต่างๆได้มากน้อยเพียงใด การให้เด็กได้ดูภาพคำศัพท์แล้วให้เด็กพูดคำศัพท์อาจจะเป็นคำศัพท์เกี่ยวกับสัตว์ เครื่องใช้สอย อุุปกรณ์การเรียน เป็นต้น การใช้ประโยคโต้ตอบกับครู หรือการให้ดูภาพแล้วให้เด็กพูดประโยคเล่าเป็นเรื่องราวตามภาพที่เห็น การใช้ประโยคในการอธิบายเรื่องราวเกี่่่่่ยวกับตนเอง หรือเล่าเรื่องการอธิบายสิ่งที่เด็กได้กระทำแล้วสื่อสารให้บุคคลต่างๆได้เข้าใจ ส่วนการประเมินด้านการฟังก็เช่นเดียวกันคือการใช้การสังเกต โดยพูดกับเด็กแล้วให้เด็กปฏิบัติตามสิ่งที่ครูพูด อาจเป็นประโยคคำสั่ง ประโยคคำถามต่างๆ ถ้าเด็กเข้าใจและปฏิบัติได้ถูกต้องแสดงว่าเด็กมีความสามารถในการฟัง เช่น ให้เด็กไปหยิบสิ่งของเครื่องใช้ การให้เด็กฟังเสียงเพลงแล้วปฏิบัติตามเนื้อเพลงที่ได้ยิน เป็นต้น ถ้าเด็กสามารถสื่อสารด้านการฟังพูดได้อย่างถูกต้องเหมาะสมดังกล่าวก็ถือว่าเด็กมีพัฒนาการทางภาษาซึ่งต้องอาศัยครูปฐมวัยและพ่อแม่ผู้ปกครองที่มีความรู้ความเข้าใจในพัฒนาการของเด็กเป็นสำคัญ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น