การละเล่นเด็กไทยพัฒนาเด็กปฐมวัย

            การละเล่นของไทยมีมาตั้งแต่สมัยสุโขทัย ซึ่งมีทั้งของเด็กและผู้ใหญ่  เป็นการเล่นแบบง่ายๆ
อุปกรณ์การเล่นก็จะเป็นวัสดุจากธรรมชาติ  เพื่อการพัฒนาร่างกาย  อารมณ์ จิตใจ  สังคม  และ
สติปัญญา   พอจะกล่าวถึงประโยชน์ของการเล่นได้ดังนี้
            ฝึกทักษะในการคิด เช่น  อีตัก  ปริศนาคำทาย
            ฝึกทักษะในการใช้สายตา การสังเกต และไหวพริบ  เช่น   กาฟักไข่  ทอยเส้น
            ฝึกทักษะความแม่นยำ  เช่น  การเล่นทอยกอง  ทอยหลุม
            ฝึกทักษะการใช้ประสาทสัมพันธ์  การสังเกต  ไหวพริบ  เช่น  มอญซ่อนผ้า  การเล่นซ่อนหา
โพงพาง
            ฝึกกล้ามเนื้อต่างๆ  เช่น  จับปูดำ  ขยำปูนา
            ฝึกกล้ามเนื้อใหญ่  เช่น  วิ่งเปี้ยว  รีรีข้าวสาร  ลิงชิงหลัก  น้ำขึ้นน้ำลง ปลาหมอตกกระทะ
            จึงกล่าวได้ว่าการพัฒนาเด็กไทยเรามีการให้ความสนใจมาตลอดเวลา   ตั้งแต่อดีตจนถึง
ปัจจุบัน   แล้วเราจะนำวิธีการ และแนวคิดนั้นมาบูรณาการกับการเปลี่ยนแปลงในสภาพปัจจุบัน
ได้อย่างไร   ไม่ใช่เราจะละทิ้งสิ่งเดิมๆไป  ดังนั้นจึงเป็นภาระและหน้าที่ของผู้ใหญ่และผู้เกี่ยวข้อง

ในสังคมไทย