เด็กเล็กเรียนรู้จากการกระทำและสัมผัส

                 การเรียนรู้ของเด็กเล็กหรือเด็กปฐมวัย    เกิดขึ้นเมื่อเด็กได้ลองปฏิบัติ ได้สัมผัสกับสิ่งต่างๆ 
ด้วยตัวของเด็กเอง  โดยมีครู ผู้ใหญ่คอยสนับสนุน  คอยชี้แนะ  มีสังคมคอยเป็นกำลังสำคัญ  มีเพื่อนคอยช่วยคิด  ช่วยทำ  สิ่งที่เด็กวัยนี้จะทำอะไร จะต้องชี้แจงอย่างชัดเจน  มีความเป็นรูปธรรมอย่างตรงไปตรงมา   ไม่อ้อมไปอ้อมมา   เด็กจึงจะเข้าใจ   การพูดเปรียบเทียบ  เด็กส่วนใหญ่ยังไม่เข้าใจ    เด็กอายุช่วง 3-7 ปี  เป็นวัยที่มีพัฒนาการทางสมองที่สูงมาก  ต้องการเรียนรู้สิ่งที่อยู่รอบตัวเด็ก ประสบการณ์ต่างๆที่ได้พบอยู่ตลอดเวลา     ดังนั้นสิ่งที่เด็กได้พบจึงมีความหมายกับเด็ก  เด็กชอบซักถาม  เริ่มสงสัย  มีความคิดสร้างสรรค์     ความคิดของเด็กในวัยนี้ยังไม่ซับซ้อน     การพูดเปรียบเทียบ
ไม่ตรงไปตรงมา  การพูดล้อเล่น  การพูดแหย่  การแกล้งเด็ก  บางครั้งเด็กจะไม่เข้าใจ  ดังนั้นต้องระมัดระวัง  เพราะเด็กคิดว่าเป็นเรื่องจริงจัง     มีผู้เสนอแนะว่าถ้าจะเล่นกับเด็กต้องบอกหรือชี้แจงเด็กให้เข้าใจ
ให้ชัดเจนก่อนที่เด็กจะเข้าใจอะไรผิดๆ  แล้วนำไปสู่ความรู้สึกที่ไม่ดี  และที่สำคัญอาจนำไปสู่การแสดงบุคลิกไม่มั่นใจในตัวเอง    ขี้อาย  เพราะเด็กยังคิดได้แบบรูปธรรม  คิดแบบตรงไปตรงมา   ตรงนี้ครูปฐม
วัย  จะต้องระลึกอยู่ตลอดเวลาขณะจัดกิจกรรมหรือประสบการณ์ให้กับเด็กปฐมวัย